Weź udział w niesamowitej 3-godzinnej wycieczce z przewodnikiem po Villa Farnesina, gdzie projekt architektoniczny i dekoracja obrazkowa łączą się w jedną cudowną syntezę. Twój przewodnik poprowadzi Cię i opowie o całej sztuce i faktach tego wyjątkowego miejsca.
Villa Farnesina, wybudowana na początku XVI wieku, jest jednym z najszlachetniejszych i najbardziej harmonijnych dzieł włoskiego renesansu. Trzeźwy wolumetryczny i przestrzenny układ Willi, opracowany przez architekta Baldassarre Peruzziego, jest rzeczywiście idealnym miejscem dla jej bogatej dekoracji wnętrz, chlubiącej się freskami wielkich mistrzów, takich jak Rafael, Sebastiano del Piombo, Giovanni Antonio Bazzi znany jako Sodoma i Peruzzi samego siebie.
Po burzliwej historii i wielu zmianach właścicielskich, willa nosi teraz nazwę i zachowuje pamięć rodziny Farnese, która nabyła ją w 1579 r. z naruszeniem obowiązujących warunków prawnych narzuconych przez pierwotnego właściciela. Powinna zostać nazwana imieniem Agostino Chigi, bardzo ambitnego mecenasa i miłośnika sztuki, który zlecił Willę jako namacalny znak własnej osobowości i wysokiej kultury, wspaniale ją dekorując i żyjąc w niej aż do śmierci w 1520 roku.
Kiedy się ożenił, bankiet weselny był niezapomnianym wydarzeniem, ale nie mniej wystawne były liczne uczty, które urządzał Agostino. Kroniki podają na przykład, że w 1518 r. z okazji chrztu najstarszego dziecka na znak szczodrości wrzucono do Tybru złote i srebrne naczynia używane do uczty. Po przejęciu przez kardynała Alessandro Farnese Młodszego i po śmierci jego siostrzeńca Odoardo, który ją odziedziczył, willa została opuszczona, od czasu do czasu wypożyczana ważnym gościom w Rzymie, takim jak kardynał Richelieu, królowa Szwecji Krystyna i różni ambasadorowie Ludwika XIV .
W 1735 r. willa została przekazana przez Elisabettę Farnese Karolowi IV, królowi Obojga Sycylii i stała się rezydencją różnych ambasadorów neapolitańskich do czasu, gdy Franciszek II z Neapolu, po przejściu na emeryturę do Rzymu po swojej abdykacji, przyznał Farnesina 99-letnią dzierżawę. hiszpańskiemu ambasadorowi Neapolu Salvadorowi Bermudezowi de Castro. Ostatecznie willę przejęło w 1927 r. państwo, które wykorzystało ją na siedzibę Akademii Włoskiej, aw 1944 r. przekazało ją Accademia Nazionale dei Lincei, mieszczącej się w pobliskim Palazzo Corsini.