Muzeum Czekolady to prężnie działający obiekt promowany przez Prowincjonalny Cech Cukierniczy Barcelony i mieszczący się w dawnym klasztorze Sant Agustí.
Jest to podróż przez początki czekolady, jej przybycie do Europy i rozprzestrzenianie się jako element między mitem a rzeczywistością, jej właściwości lecznicze i wartość odżywczą, łącząc tradycję z przyszłością i stanowiąc część naszej zbiorowej wyobraźni.
Muzeum mieści się w zabytkowym budynku, który miał już związek z czekoladą: w XVIII wieku armia burbońska była fanatycznym konsumentem czekolady i zgodnie z zarządzeniami czekolada była obecna w jadłospisach XVIII-wiecznych akademii wojskowych: "Na śniadanie każdy kadet i oficer kompanii dostanie półtora uncji czekolady z ćwierć funta chleba...". Kiedy wojska znajdowały się w koszarach, pełniąc rolę garnizonu, powszechnie spożywano również czekoladę. Korpus halabardników, osobista straż przyboczna monarchy, był zazdrośnie nazywany „chocolateros”, ponieważ będąc rozpieszczonym, elitarnym korpusem, spożywali mnóstwo czekolady.
Od wieku odkryć w XV wieku czekolada odgrywała rolę w tkance gospodarczej i społecznej Barcelony. Idąc tym tropem, port w Barcelonie działał jako punkt wyjścia dla sprzedaży i dystrybucji produktu w całej Europie.
Ponadto pod koniec XIX wieku w mieście istniał pierwszy warsztat, który przekształcił czekoladę pitną w produkt stały.
Inicjatywa Prowincjonalnego Cechu Cukierniczego w Barcelonie, promująca Muzeum Czekolady, wpisuje się w jego pragnienie innowacji i modernizacji sektora w oparciu o tradycję.